G Ü N E Ş  T A Ş I

“Adlı şiirden bir bölüm”

 

Madrid 1937

 

Plaza del Angel’de kadınlar

Dikiş diken ve şarkı söyleyen oğullarıyla

ve birden alarmın çığlığı ve onların çığlığı,

yıkılan ve toz içinde sürünen evler,

çatlayan kuleler, salya akan yüzler,

ve kasırgası makinelerin, ben devinimsiz:

 

çırılçıplak sevişen iki insan

savunmak için bizim ölümsüz yanımızı,

zamandan ve cennetten kopardığımız tayın,

köklerimize dokunmak, dokunarak kendimize ulaşmak,

kurtarmak için kalıtımızı, yaşamımızı çalan

korsanlardan bin yüzyıl boyunca

bu ikisi çıkardılar giysilerini ve öpüştüler

çünkü bu çıplaklık, iç içe geçince

zamanla çakışabilir ve dokunulmazlık kazanır,

kimse dokunamaz onlara, kaynaklara giderler,

ne Sen var ne de Ben, yarın, dün, adlar,

orada gerçekten iki tek gövde olur, tek tin,

ah bütüncül varlık…

===========

Şiir: Octavio Paz

Çeviri: Ali Cengizkan

 

Octavio Paz :   (31 Mart 1914 - 19 Nisan 1998)

Meksikalı yazar, şair ve diplomat. Aralarında Nobel Edebiyat Ödülünün de bulunduğu birçok ulusal ve uluslararası edebiyat ödülünün sahibidir. Adı çağdaş İspanyol – Amerikan edebiyatının önde gelen ustaları arasında sayılmaktadır.

En önemli şiir kitabı sayılan ve birçok dile çevrilen Güneş Taşı (Piedra del Sol) 1957'de yayımlandı. Bu kitapta toplumsal sorunlarla, kişisel kaygılarını, cinsel sevgiyle yalnızlık arasındaki kopukluğu, tarihle sonsuzluk arasındaki karşıtlığı Aztekler'in oyma taş takvimi olan "güneş taşı" simgesi altında birleştirdi. 1990 yılında Nobel Edebiyat Ödülüne layık görüldü.